Op 27 november 2014, een doordeweekse avond zoals zo veel andere, kregen we ineens het bericht dat we werden uitgenodigd door de EHF (European Handball Federation) om te komen fluiten op de Lundaspelen in Zweden. Koen Stobbe, die thuis was en de mail als eerste las, heeft nog nooit zoveel moeite gedaan om Jaap Klompers te bereiken. Ondanks dat ze goede vrienden zijn buiten het fluiten was dit nog niet eenvoudig. Toen op een gegeven moment de telefoon toch werd opgenomen kon Jaap het amper geloven. Nog geen 10 maanden geleden floten we in onze eigen vertrouwde sporthal in de derde klasse, met alle respect en plezier dat wel! Na het NK voor jeugdteams in april en onze promotie naar de landelijke divisie stonden we ineens voor een nog veel grotere uitdaging. Na amper 10 competitiewedstrijden en wat bekerduels was dit onze eerste uitnodiging voor de Europese bond. Misschien wat vroeg was onze eerste reactie, al kregen we wel al direct het vertrouwen van onze begeleiders, Ferry van de Beek en Niels Egberts (voormalig Europees scheidsrechters en momenteel actief op het hoogste Nederlandse niveau). Na een voorbereiding van enkele competitiewedstrijden en de jeugdinterland tussen Nederland – 19 en België -19 was het dan eindelijk zover. Op 26 december vlogen we vanaf Schiphol naar Kopenhagen Airport. Van daaruit pakten we de trein naar Lund waar we werden opgepikt door de lokale organisatie. Tegelijkertijd met het Spaanse koppel. Na de hotelkamer te hebben ingericht zijn we met deze twee Spanjaarden, Alberto Macías en Ernesto Ruiz Vergara de stad ingegaan en hebben we alvast het stadion bezocht.
Het hotel was echt luxe en we hadden dus ook niks te klagen. De Sparkbanken Skane Arena en de stad van Lund waren voor ons geen onbekend terrein. We zijn op eigen gelegenheid namelijk al twee keer op dit toernooi geweest en wisten dus zo ongeveer de weg. Het was erg gezellig en later arriveerden ook de andere koppels uit Italië, Kosovo, Zweden en Frankrijk. Het bleek een geweldig gezellige groep te zijn en na een dagje aftasten werd het steeds gezelliger. Onze delegaties waren ook niet de minste. Peter Olsson en Peter Hansson (beide Zweden), met 2 olympische spelen, waaronder een olympische finale en tal van eindtoernooien konden we haast geen betere treffen voor ons eerste toernooi. Zij werden ondersteund door Klaus Feldmann (Duitsland) vanuit het coaching perspectief. Op de eerste ochtend stond de spelregeltest op het programma die we beide hebben gehaald. Vervolgens floten we onze eerste wedstrijd in de arena een spannende wedstrijd met achteraf een goede beoordeling. Verder bestond de dag uit het bekijken van de andere koppels en een meeting aan het einde van de dag. Hierin werden bepaalde onderwerpen besproken om te ontwikkelen op bepaalde onderdelen. In de avond gingen we naar de heren wedstrijd op het hoogste niveau. Het plaatselijke LUGI nam het op tegen Drott Halmstads. Een spannende wedstrijd waarbij we met gemixte koppels een opdracht meekregen. Wij waren gekoppeld aan de 2 mannen uit Italië en de opdracht werd na de wedstrijd in het hotel uitgebreid nabesproken. Op dag 2 stond de shuttle run op het programma en waren we dus weer vroeg in de hal te vinden. Ook deze test hebben we beide doorstaan. Daarnaast floten we op zondag 2 wedstrijden. Een Girls 19 en een Boys 19 wedstrijd. Ook deze wedstrijden verliepen voor ons boven verwachting. De beoordeling was weer goed en we kregen enkele handige tips om ons te ontwikkelen in de toekomst. Op zondagavond stond er vrije tijd op het programma en die hebben we benut op de hotelkamer. Lekker ontspannen en een potje voetbal kijken op tv. Op dag 3 gingen we in de ochtend naar de sporthal, we werden overal met busjes naar toe gereden, om 2 wedstrijden te fluiten in de knock-out fase van het toernooi. Het bleken twee spannende Denemarken – Zweden confrontaties die op voorhand al onder spanning staan. Een 1/8 finale tussen Savehof (Zweden) en Ajax Kopenhagen (Denemarken) in het Girls 19 toernooi en in de middag een kwartfinale tussen H43 Lund (Zweden) en Ajax Kopenhagen (Denemarken) in het Boys 19 toernooi. Met name die laatste wedstrijd bleef tot de laatste seconden spannend en werd gewonnen door de Zweden met 1 punt verschil. Complimenten kregen we van beide teams na die wedstrijd en zo zat dag 3 er qua fluiten ook alweer op. Met enige verbazing keken we terug op de eerste drie dagen. Waar we problemen hadden voorzien door de geringe ervaring die we bezaten viel het alleszins mee en baanden we ons een weg door het toernooi. Op de finaledag floten we ook een finale Boys 14. Deze wedstrijd verliep goed en zo konden we met opgeheven hoofd onze koffers pakken. Het was een grootse ervaring die niemand ons meer afpakt. We hebben enorm veel geleerd en wedstrijden op een hoog niveau in een groot stadion mogen fluiten. Dit was voor ons de eerste stap naar een mogelijke internationale carrière en dat smaakt zeker naar meer. Op 30 december vlogen we terug en zo hebben we lekker Nieuwjaar kunnen vieren in Nederland. Het was fantastisch!
